Settling down

Onze eerste week hier zit er al weer op! We hebben ontzettend veel gezien en geleerd deze week, en beginnen hier al best te wennen en onze weg te vinden. Alles hier is echt typisch Amerikaans, met grote wegen, heel veel auto’s, grote houten huizen en doodlopende straatjes. Er hangen trouwens echt óveral Canadese vlaggen hier, voor het geval je vergeten zou waar je bent ;) Verder zijn de boodschappen hier ontzettend duur, niet leuk! Ze hebben trouwens in de Sobeys, een grote supermarkt hier, een heel Nederlands schap, met stroopwafels, speculaas, drop, enzovoort, haha!
We vergeten ook nog wel eens dat je in het Nederlands veel kunt zeggen wat de Canadezen niet verstaan, maar dat wij in het dagelijks taalgebruik toch wel erg veel Engelse woorden gebruiken… Zo begrijpen ze Iris gewoon als ze zegt dat iemand ‘manboobs’ heeft ;)
In het lab gaat alles prima naar wens. Het enige minpuntje is eigenlijk dat de airco hier erg populair is (BRR!) en dat er geen ramen in het lab zitten terwijl het de hele week rond de 25 graden was. We hebben deze week veel literatuur gelezen om ons voor te bereiden op het onderzoek wat we gaan doen. Wij doen ons onderzoek in opdracht van Pearl iZUMi, een grote Amerikaanse sportkledingfabrikant. Zij willen dat wij ongeveer 5 verschillende sets fietskleding voor verschillende weeromstandigheden gaan testen in verschillende omgevingstemperaturen om zo de warmtekarakteristieken van hun kleding vast te stellen. In de praktijk houd dat in dat wij onze proefpersonen dus laten fietsen in een klimaatkamer waarin de temperatuur ingesteld gaat worden tussen de -10 en de +20 of +30 graden Celsius, afhankelijk van de experimentele conditie. De fietsers krijgen verschillende sets kleding aan, variërend tussen een korte broek en shirt, tot lange thermobroek, dik winterfietsjack en handschoenen etcetera. Uiteindelijk moeten wij dan aan de hand van al deze tests (ongeveer 25 per proefpersoon), een model opstellen waaruit de klant kan aflezen welke kleding ze het beste kunnen dragen afhankelijk van de omgevingstemperatuur en de zwaarte van hun inspanning.
We hebben drie proefpersonen, maar aangezien een meting ongeveer 2 uur duurt is het best een omvangrijk project om met zijn tweeën te gaan doen. We hebben er wel erg veel zin in om te gaan beginnen, vrijdag hebben we de klimaatkamer ingericht zoals handig is voor onze proefopstelling. Ook hebben we de eerste pilottest gedaan, zodat we goed bekend raken met alle apparatuur. Ons project hier lijkt enigszins om onze vorige masterstage, echter gaan we ook heel wat andere dingen meten en zodoende dus veel bijleren :) Alle temperatuursensoren zijn hier trouwens geautomatiseerd, wat een verademing vergeleken met alles met de hand doen in ons eigen lab! Het onderzoeksprotocol is ondertussen af, en hebben we met Stephen besproken. We kunnen dus eindelijk echt aan de slag! We hebben zelfs al ons eigen (Matlab-) programma geschreven zodat we later de data kunnen gaan verwerken en statistiek er op toe kunnen gaan passen. Dit programma hebben we nog niet nodig, maar we stonden te popelen om iets te gaan DOEN en stiekem willen we natuurlijk gewoon graag indruk maken op Geoff en Stephen met ons fanatisme (we zijn er tot vrijdagavond laat mee bezig geweest en vergaten zelfs bijna ons avondeten, we waren er zelf verbaasd over! Haha. Maar ook hier hebben we helaas last van een niet oneindige concentratie, en tijd berekenen blijft lastig. Ik heb er verdacht lang over gedaan om te bedenken dat er niet 60*60=1200 minuten in een uur gaan).
Geoff heeft ons deze week trouwens ook geleerd hoe we met Doppler ultrasound echo’s kunnen maken! Deze echo’s worden ook bij bijvoorbeeld ongeboren babies gebruikt om de doorbloeding in de bloedvaten te meten. Aan de hand van dwarsdoorsneden en longitudinale weergaven van de bloedvaten is het namelijk mogelijk om de diameter van het bloedvat en de stroomsnelheid van het bloed te berekenen. Het was best moeilijk om een goede echo te maken, maar het is wel een erg nuttige vaardigheid en het was erg leuk om te doen!
Verder hebben we deze week Stephens kantoor verhuisd omdat hij last had van lekkage (zei er iemand Niagara falls?). Op zo’n moment is het best nadelig dat wetenschappers altijd zo ontzettend veel boeken hebben….
In een onbewaakt momentje zijn we stiekem naar de bovenste verdieping van het hoogste gebouw van Brock geweest (13 verdiepingen), vanwaar je een heel mooi uitzicht over de campus en heel St. Catharines hebt. Alle belangrijke mensen van Brock hebben daar hun kantoor, geluksvogels! Achter Brock is ook een groot bos waar in en om verschillende looppaden zijn aangelegd waar je heerlijk kunt hardlopen enzo. Mijn loopschoenen liggen nu dus in het lab, aangezien we daar ook kunnen douchen, ideaal!
Oh, we kregen deze week nog goed nieuws! Omdat we een work permit aangevraagd hebben (soort visum), is het mogelijk dat we een internationale staff-status krijgen op Brock. Zo worden we onderdeel van het University Mentorship Program, waardoor het voor ons mogelijk is een stagevergoeding te krijgen omdat we een externe opdrachtgever hebben die alles financiert. Ook wordt er aan het einde van deze maand een receptie georganiseerd voor alle internationale leden van Brock, erg leuk om mensen te gaan ontmoeten! En als laatst bijkomend voordeel krijgen we als Brock-medewerkers korting op het sportabonnement, we kunnen dus gebruik gaan maken van de oneindige sportmogelijkheden hier, HOERA!!
Nou ja, kortom, we hebben het hier leuk! Prima te doen om hier 4.5 maandjes rond te hangen, ondanks dat het drinkwater nog steeds niet lekker is (warm is het trouwens beter te doen ;)), de sprinkhanen je hier om de oren vliegen, we de afvalscheiding hier niet begrijpen en de Canadese jongens onze 'stille' hints niet oppikken. Morgen zijn we van plan naar een waterval 5 km verderop te wandelen en daar te gaan zonnen en zwemmen. Schijnt heel mooi te zijn, we zijn benieuwd!
Kus!