Just arrived!

Eindelijk is het zo ver, ons grote avontuur is begonnen! Na veel moeite met inpakken (het liefst neem je alles mee…) hadden we zaterdag 8 september om kwart voor 3 afgesproken op Schiphol. Ons vliegtuig ging pas kwart voor 6 maar zo konden we nog even koffie drinken en rustig afscheid nemen van ons uitzwaaicomité (17 man/vrouw groot :) ) Nadat we de laatste spullen hadden overgepakt in onze gezamenlijke koffer konden we de bagage afleveren, inchecken hadden we vrijdag al gedaan, ideaal! Helaas kwam toen toch het grote moment van afscheid nemen, waar ik al de hele week tegen op had gezien. Het is raar om iedereen zo’n lange tijd niet te gaan zien! Mede door de wetenschap dat mijn ouders in oktober komen, en die van Iris met kerst, konden we eenmaal door de douane heen gelukkig de knop omzetten en ging het grote avontuur beginnen!

Gelukkig hoefden we niet heel erg lang te wachten voor we het vliegtuig in mochten, althans, bij de ingang van het vliegtuig werden we nog even goed in de maling genomen. Een steward maakte ons wijs dat het vliegtuig waar we in wilden gaan stappen naar New York zou vliegen, dus we moesten ergens anders heen. Goedgelovig als wij zijn, waren wij al bijna van plan weer om te keren, tot de steward begon te lachen… De vlucht verliep verder prima, op het feit na dat ik zeker een half uur een bloedneus heb gehad. Aangekomen op de luchthaven van Toronto was de volgende stap om ons visum op te gaan halen bij de afdeling Immigration. Helaas bleken er nog een paar mensen die een visum wilden, dus werd ons verteld om gewoon maar ergens op de banken te gaan zitten, en dan zou vanzelf wel iemand ons op komen halen. Bij ons begonnen natuurlijk gelijk doemscenario's van: zouden onze koffers er zometeen nog wel staan, en blijft Stephen, onze stagebegeleider, wel op ons wachten? Uiteindelijk waren we gelukkig redelijk snel aan de beurt voor ons visum, en was het allemaal gauw geregeld.
Mooiste zin op het felbegeerde papiertje: "Not valid for employment in businesses related to the sex trade such as strip clubs, massage parlours or escort services". Jammer, hahaha!
Gelukkig waren onze koffers van de band afgehaald en stonden ze dus nog op ons te wachten, en ook Stephen was nog niet vertrokken.
Daarna zijn we gauw naar de auto gegaan en op naar ons huis (ongeveer anderhalf uur rijden vanaf Toronto). We hebben een hartstikke grote kamer met een eenpersoons en een tweepersoons bed erin, onze eigen badkamer (die sterk naar chloor ruikt, lekker hoor, dat Canadese water!) en twee gezellige huisgenoten met wie we een woonkamer, een keuken en een grote achtertuin delen. Nadat Stephen vertrokken was zijn wij ook gelijk gaan slapen aangezien het weliswaar 11 pm plaatselijke tijd was, Nederlandse tijd is dat 5 uur ’s nachts, we hadden dus een hele lange dag achter de rug!

Vanochtend werden we om 8 uur plaatselijke tijd wakker, dus dat was prettig, zitten we gelijk een beetje in het ritme. Wel fijn hoor zo'n jetlag, vroeg opstaan is opeens geen probleem ;) Eerst even rustig wat gedronken en daarna zijn we onze koffers uit gaan pakken. Al onze spullen hangen nu ook in de kamer, dus het is nu echt onze kamer :) Gelukkig hadden Geoff (een van onze huisgenoten) en Stephen al wat boodschappen gedaan, dus konden we gewoon lekker ontbijten. Om 12 uur zouden onze huisbazen, Jim en Mary, langskomen voor een BBQ. Onze lunch bestond dus uit 2 heerlijke hamburgers. Ook hadden ze voor ons nog een klein cadeautje, een toilettasje met allemaal kleine verzorgingsproducten, super leuk! Ook hebben we nu allebei onze eigen sleutel van het huis, best wel fijn haha. Het is echt opvallend hoe vriendelijk en gastvrij iedereen hier is, niemand is te beroerd om je te helpen, sterker nog, ze blijven maar herhalen of alles in orde is en of we nog iets nodig hebben enzo :) Om 2 uur zou Stephen ons weer komen ophalen om wat sightseeing te doen en eventueel wat boodschappen te halen. Aangezien bellen met onze nederlandse telefoons hier wat duur is (gewoon even €2.25 per minuut, *kaching*), hadden we bedacht dat het wel handig zou zijn om een prepaid telefoon hier te kopen, in de veronderstelling dat dat wel hetzelfde zou werken als in Nederland. Nou niet dus. De meeste prepaid kaarten hier, betaal je maandelijks voor, en ook niet een klein beetje! Als je uberhaupt een telefoon wilt kunnen gebruiken dan kost het je al gauw 35 dollar per maand, en dan moet je je belminuten daar nog los bijkopen! Voor de simpelste telefoons betaal je hier trouwens ook al gauw meer dan 50 dollar, dus we zoeken nog even verder naar de beste optie, aangezien we die telefoon waarschijnlijk toch niet vaak gebruiken, lang leve Skype!
Na het telefoonshoppen heeft Stephen ons meegenomen naar Port Dalhousie. Dit is een havengebied aan het meer van Ontario waar ook een roeibaan ligt. Vanaf onze kant van het meer kun je Toronto zien liggen als het mooi weer is (en dat was het gelukkig vandaag!). Ook is er hier een draaimolen die al heel oud is, en die nu weer helemaal opgeknapt is, maar waarvoor nog altijd dezelfde prijs wordt gevraagd als vroeger (5ct voor een ritje). Stephen was zwaar teleurgesteld dat we er niet in wilden omdat we ons te oud voelden haha. Achteraf hadden we trouwens niet misstaan, aangezien er ook een aantal oma's volop lol hadden in de draaimolen. Hierna zijn we nog een lekker ijsje gaan eten en heeft Stephen ons de roeibaan van dichtbij laten zien. Daarna was het tijd Stephen z'n zoons op te gaan halen van turntraining en zijn we naar Stephen's huis gereden om daar te gaan eten. De stoplichten hangen hier aan de overkant van de weg, heel raar! Het is maar goed dat we (voorlopig) niet zelf rijden, anders zouden we waarschijnlijk eerst oversteken en dan gaan staan wachten, haha.
Bij Stephen thuis hebben de jongens ons eerst een tour door het huis heen gegeven en ons al hun spelletjes en lego laten zien, waarna we lekker buiten hebben gegeten met Stephen en zijn vrouw en kinderen, en Geoff, onze huisgenoot en tevens phd student van Stephen. Na het eten wilden de jongens graag nog een spelletje met ons doen, dus hebben we met z’n allen een potje Heroica gedaan, en ja dat is nog meer lego haha!

En inmiddels zijn we weer thuis, nog even aan het vechten tegen de slaap. Want ondanks dat we hier op een normale tijd wakker werden denkt ons lichaam nog steeds een beetje dat het gewoon midden in de nacht is nu.
Morgen gaan we bij de universiteit kijken, en voor de rest hebben we echt nog geen idee wat we de komende week allemaal gaan doen. We zijn heel benieuwd naar het lab en naar alles wat we de komende tijd gaan meemaken!

Liefs uit Canada!